تن اگر معــــــلول باشد از خـــــــدا دانیــــم ما
جسم اگر معــــــذور گردد ماســــــوا دانیــم ما
عیب در تمـــــثال منگر عیب در اعمـــال بین
کار بد با عقـــــل سالم را خطــــا دانیـــم ما
کور روشندل کند روشن ضـــــمیر مردمان
ور تاریک دل مـــــریض ِ بی دوا دانیم ما
هســـــت تقوا انتهای قرب رحمت داشتن
کیســـــت نزدیکتر به خالق از کجا دانیم ما
در تواضــــع کوش دایم عــیب مردم کم بکن
انتهـــــای راه مردی در سخــــا دانیم ما
درد تن را صد طـــــبیب حاذوقی ظاهر شود
درد بد طــــــینت همـیشه بی دوا دانیم ما
دولــــت علم و هنر را نیست هرگز انتـــــها
دولــــــت دنیای دون را بی بقــــــا دانیم ما
در تظاهر های دنیا مقصــــــد عالم مبین
عشـــــق در باطن مثال کهــــــربا دانیم ما
بنده ی خـــــــاکی نباید در تکبر سر کشــد
افتخـــــــــار بندگی را در چه ها دانیم ما
عجز میبخــــــشد به مؤمن همت آداب را
ابتدای عـــــــــاجزی را انتـــــها دانیم ما
آدم معـــــــلول را هرگــــز بچشم کم مبین
کاین قضــــــاوت های بیجا ناروا دانیم ما
در زبان آرد (همایون) پرده ی اسرار حق
نغمــــــه های سوز دلرا خوشنوا دانیم ما
سید همایون شاه ــ عالمی.